Part 5.1 - Groove Special Administrative

Part 5.1 - Groove Special Administrative 

         เขตปกครองพิเศษกรู๊ฟเป็นเขตปกครองที่ตั้งขึ้นมาเมื่อปี 100 ก่อน (ปัจจุบัน  เดิมก่อนหน้านั้นเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ กลางเกาะในอ่าวล้านช้าง ซึ่งต่อมาทางรัฐบาลวัลเลตตาได้มีการนำข้อมูลอัตราความเครียดและความสุขของประชากรในเขต NVRNW โดยพบว่าประชาชนมีความเครียดเพิ่มขึ้นทางรับบาลจึงมีแนวคิดที่จะก่อตั้งเขตอนุญาตการพนันและปลอดภาษีให้กับบริษัทต่าง ๆ โดยได้เลือกพื้นที่บริเวณเกาะกรู๊ฟโดยใช้งบประมาณกว่า 20,000 ล้านบาทในการดำเนินโครงการซึ่งกำลังหารือกันในเรื่องของแหล่งเงินทุน

กราฟแสดงอัตราความเครียดและความสุขของประชากรในเขต NVRNW (ที่มาข้อมูล : บริษัทรถไฟวัลเลตตาเหนือ {ด้านตะวันตกเฉียงเหนือ})

         จากกราฟจะเห็นได้ว่าประชาชนมีความเครียดเพิ่มมากขึ้นและมีความสุขน้อยลง

แผนแม่บท 100 ปีในการพัฒนาพื้นที่เขตปกครองพิเศษกรู๊ฟ

พื้นที่สีน้ำเงิน   คือพื้นที่สำหรับจัดสรรที่ดินให้กับประชาชนแต่จำกัดในด้านความสูงของสิ่งปลูกสร้างโดย
                        ไม่เกิน 200 เมตร

พื้นที่สีแดง       คือพื้นที่สำหรับเขตธุรกิจและกิจการคาสิโน่ที่ถูกกฏหมาย

พื้นที่สีเหลือง   คือพื้นที่สำหรับเขตที่อยู่อาศัยหนาแน่น

พื้นที่สีเทา        คือพื้นที่จัดสรรให้กับประชาชน

         ภาพหมู่บ้านเล็ก ๆ ในปี 100 ซึ่งมีการรับฟังความคิดเห็นของประชาชนก่อน

          ภาพหมู่บ้านในปี 110 เริ่มมีการจัดสรรในพื้นที่สีน้ำเงิน ซึ่งสามารถดำเนินการได้เพราะยังไม่ต้องใช้งบประมาณ จึงทำให้เมืองเริ่มมีการขยายตัว

          ในปี 120 มีการเจรจาถึงแหล่งที่มาของงบประมาณโดยทางนายกเทศมนตรีได้นำเสนอให้กู้แบบรวดเดียวจบโดยจะสอบถามกับประชาชนว่าเห็นด้วยหรือไม่ ซึ่งได้เปิด 2 แปลงในที่ดินสีแดงไปแล้ว

          ปี 130 แหล่งเงินงบประมาณได้ผ่านการเห็นชอบของประชาชน ทำให้มีการก่อสร้างในเขตพื้นที่สีแดงมากขึ้นและยังมีการสร้างสนามบินนานาชาติ เพื่อรองรับนักท่อวเที่ยวและช่วยรองรับผู้โดยที่เต็มอัตราของสนามบินโยซะกะ โดยจุคนได้ 20 ล้านคนใช้งบประมาณ 4,500 ล้านบาท

            ปี 140 - 150 มีการสร้างมหาวิทยาลัยและเปิดโรงแรมระดับ 7 ดาวเพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตของชาวเมืองใช้งบประมาณ 2,700 ล้านบาท และมีการก่อสร้างอาคารรัฐสภางบประมาณการก่อสร้าง 4,000 ล้านบาท